به گزارش مهر، برخلاف انسان، این توانایی چشمگیر که تاخیر در لانه گزینه جنینی خوانده می‌شود، یک وضعیت موقتی است و وقتی روی می‌دهد که شرایط محیطی برای زنده ماندن مادر و نوزاد مناسب نباشد.
تحقیقات جدید حاکی از آن است که یک سازوکار مولکولی مسئول توقف و ادامه بارداری است. پس از آنکه تخمک بارور شد یک خوشه سلولی موسوم به بلاستوسیست شکل می‌گیرد که به اصطلاح در دیواره رحم مادر لانه می‌گزیند.
با این حال گاهی اوقات بلاستوسیست موفق به لانه گزینی در دیواره رحم نمی‌شود و در یک وضعیت خفته قرار می‌گیرد تا زمانی که دوباره بارداری ادامه یابد. وقوع این رویداد که diapause خوانده می‌شود تا کنون یک راز بود.
محققان بنیاد تحقیقات کودکان سینسیناتی فرایند لانه گزینی جنین را در موش‌ها بررسی کرده و دریافتند ژنی موسوم به MSX1 درست در زمانی پیش از لانه گزینی خوشه سلولی جنین بسیار فعال است. از این رو دریافتند احتمالا این ژن در تاخیرلانه گزینه بلاستوسیست نقش دارد.
آنها از هورمون‌هایی برای القا تاخیر بارداری در موش‌ها، سمور و راسو استفاده کردند.
در طول این وضعیت تاخیری، محققان میزان فعالیت ژن MSX1 و ژن‌های مرتبط را در تولید دستور العمل‌های ساخت پروتئین اندازه گیری کردند.
آنها از بافت این حیوانات تصویربرداری کردند تاببینند این ژن کجا فعال می‌شود. در نهایت نقش این ژن‌ها را در ساخت پروتئین آزمایش کردند و دریافتند ژن‌های MSX وقتی بارداری به تاخیر می‌افتد بسیار فعال‌تر هستند. این امر در هر سه حیوان صدق می‌کرد.
این نتایج نشان داد که ژن MSX که بخشی از خانواده باستانی ژن‌هاست، در بخش عمده‌ای از زمان تکامل، حفظ شده است و نقش مهمی را در شناسایی بارداری تاخیری تحت شرایط دشوار دارد.
این محققان در صدد هستند دریابند آیا همین ژن می‌تواند باداری را در دیگر حیوانات به تاخیر بیاندازد یا خیر و آیا این رویداد در مورد انسان نیز صدق می‌کند.
